Ο Προκρούστης

Στο βιβλίο του κ. Γιάννη Παπαδάτου Ο ΦΟΒΟΣ ΤΗΣ «ΑΡΙΣΤΕΙΑΣ» – Δημοκρατία και εκπαίδευση χαρισματικών και στον επίλογο του 1^ου κεφαλαίου παρατίθεται ένα ποίημα του Πολωνού Ζμπίγκνιεφ Χέρμπερτ, το οποίο – κατά την δική μου κρίση – αναφέρεται σε εκείνους που, με ατομικές εμπνεύσεις και ατεκμηρίωτους ιδεολογικούς αυτοσχεδιασμούς διαστρεβλώνουν τις έννοιες «δημοκρατία» και «ισότητα» επιδιώκοντας την ματαίωση του εντοπισμού, της εκπαίδευσης και της αξιοποίησης των χαρισματικών μαθητών, φοιτητών και μεταπτυχιακών σπουδαστών.

ΤΑΔΕ ΕΦΗ ΔΑΜΑΣΤΗΣ

(ΓΝΩΣΤΟΣ ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΙ ΩΣ ΠΡΟΚΡΟΥΣΤΗΣ)

Το κινητό μου βασίλειο ανάμεσα στην Αθήνα και τα Μέγαρα

και κυβερνούσα μόνος τα δάση τις ρεματιές τα φαράγγια

χωρίς γέρους συμβουλάτορες γελοία συρίτια μ’ ένα απλό ρόπαλο

μεταμφιεσμένος μόνο με την σκιά ενός λύκου

και τον τρόμο που ο ήχος της λέξης Δαμαστής προκαλούσε

………………………………………………………………………

στην πραγματικότητα ήμουν ένας λόγιος, ένας κοινωνικός αναμορφωτής

το αληθινό μου πάθος η ανθρωπομετρία

επινόησα ένα κρεβάτι στις διαστάσεις του τέλειου ανθρώπου

το συνέκρινα με τους ταξιδιώτες που έπεφταν στα χέρια μου

ήταν δύσκολο ν’ αντισταθώ στον πειρασμό – το ομολογώ να τεντώνω άκρα, να κόβω πόδια

οι ασθενείς πέθαιναν αλλά όσοι περισσότεροι χάνονταν

τόσο ήμουν βέβαιος ότι η έρευνα μου ήταν σωστή

ο σκοπός ήταν ευγενής, η πρόοδος απαιτεί θύματα

ποθούσα να καταργήσω την διαφορά ανάμεσα στο υψηλό και στο χαμηλό

ήθελα να δώσω ένα και μόνο σχήμα στην αηδιαστικά ποικιλόμορφη ανθρωπότητα

δεν παραιτήθηκα ποτέ από την προσπάθεια να κάνω τους ανθρώπους ίσους

την ζωή μου την πήρε ο Θησέας ο φονιάς του αθώου Μονώταυρου

αυτός που βγήκε από τον λαβύρινθο με το κουβάρι νήμα μιας γυναίκας

ένας τσαρλατάνος όλο κόλπα χωρίς αρχές ή όραμα του μέλλοντος

έχω την βάσιμη ελπίδα πως άλλοι θα συνεχίσουν τις προσπάθειες μου

και θα ολοκληρώσουν το έργο που με τόση τόλμη έβαλα μπρος