Μνήμες του Ευάγγελου Γ. Τσίμπανη από επέτειο της 28ης Οκτωβρίου.

Δε θα ξεχάσω την πρώτη μου επίσκεψη- προσκύνημα στο Καλπάκι με τον γαμπρό μου, τον αξέχαστο και μοναδικό Σάκη Δάλλα. Ανεβήκαμε στο μνημείο του φρουρού- στρατιώτη στην κορυφή του λόφου. Στη διαδρομή μας προς την κορυφή πατούσαμε σε τεράστιο πλήθος από ατσαλένια θραύσματα των οβίδων που δέχθηκε το ύψωμα. Ο πατριωτισμός του Σάκη ανεπτυγμένος σε υπερθετικό βαθμό, τον παρακινούσε να μας ξεναγήσει σε κάθε σημείο της περιοχής, που είχαν σημειωθεί αυτά τα ηρωικά γεγονότα. Στα χαρακώματα, που σώζονται ακόμη, στο σπήλαιο του Διοικητού Κατσιμήτρου, στο βάλτο που κώλησαν τα Ιταλικά μηχανοκίνητα, στο αγνάντεμα της Γκραμπάλας, στο Πολεμικό Μουσείο του Καλπακίου με την καταπληκτική ξενάγηση και τα μοναδικά κειμήλια, με τις προτομές των πρωταγωνιστών του ηρωικού έπους έξω από το Μουσείο, με την περιήγηση στο χωριό Καλπάκι και την περιοχή της Κόνιτσας.
Μοναδικές και αξέχαστες συγκινήσεις!
Ταυτόχρονα έρχονταν στη μνήμη μου τα σακατεμένα κορμιά των συγχωριανών μου από τα Βέρβαινα Αρκαδίας, και τα σακατεμένα από τα κρυοπαγήματα πόδια του εξαδέλφου μου αλλά και του τότε καθηγητή μου στο Γυμνάσιο, του επιστάτη του σχολείου με χαμένο το ένα χέρι, τις μαυροντυμένες μανάδες και αδελφές των ηρωικά πεσόντων συγχωριανών μου. Τις αξέχαστες τότε σχολικές γιορτές για την 28η Οκτωβρίου, τα επίκαιρα τραγούδια για τη γιορτή, που μαθαίναμε τότε στο Γυμνάσιο στο μάθημα της Ωδικής , τις παρελάσεις, τους σχεδόν καθολικούς σημαιοστολισμούς των σπιτιών. Με πόση νοσταλγία τα θυμάμαι σήμερα!
Και κάνω την σύγκριση του τότε με το σήμερα!
Τότε το ραδιόφωνο μία εβδομάδα πριν και μία μετά την 28η Οκτωβρίου παρουσίαζε τα τραγούδια της Βέμπο, συνεντεύξεις από τους επιζώντες αγωνιστές εκείνου του ηρωικού πολέμου, από στρατιώτες , ναύτες, αεροπόρους, αστυνομικούς, παλιούς κοινοτάρχες αλλά και επιζώντες αξιωματικούς. Πλήθος από ραδιοφωνικές παραγωγές από στιγμιότυπα εκείνων των γεγονότων.
Σήμερα τα ξεχάσαμε όλα!
Κανένα κανάλι δεν καταδέχεται να αναφερθεί στα ηρωικά εκείνα γεγονότα. Και όσα το τολμούν είναι τόσο υποτονικά και πολλές φορές μίζερα, λες και κάναμε κάτι ντροπιαστικό!
Ευτυχώς όμως στα χωριά μας ακόμη υπάρχει η εθνική μνήμη! Αυτή σώζει το Έθνος!
Από τις γιαγιάδες και τις μανάδες αλλά και τους πατεράδες θα πρέπει να μεταλαμπαδευτούν οι ένδοξες αυτές ιστορικές στιγμές του Έθνους μας! Αν τα ξεχάσουμε, σε λίγο δε θα υπάρχουμε.

Συγχωρέστε μου την κατάχρηση του χώρου σας!
Αλλά η Εθνική μας γιορτή μου έφερε στη μνήμη την αξέχαστη εκείνη ξενάγηση.
Επιτρέψτε μου να του αφιερώσω όσα με πλημμυρίζουν από τις αναμνήσεις του και τις πατριωτικές του συζητήσεις. Δεν είμαι ποιητής, αυθόρμητα μου ήλθαν!

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ
28-Οκτωβρίου 1940
(28-10-2022)
Αφιερωμένο στη μνήμη του αλησμόνητου και υπερπατριώτη Σάκη Δάλλα

Πατρίδα μου δε χάνεσαι, όσο και αν σε κτυπάνε,
με μαχαιριές πισώπλατα και βρίζουν και γελάνε.
Πατρίδα μου τους έδειξες τόσες φορές ως τώρα,
την πίστη σου στη Λευτεριά, κάθε στιγμή και ώρα.
Άπειρες οι προσπάθειες πολυπληθών βαρβάρων
να σβήσουν Σέ πατρίδα μου. Εσέ το φωτεινό το Φάρο.
Τους χάρισες αγνή πατρίδα μου με τόση απλοχεριά
τις Επιστήμες σου, τις γνώσεις σου, σε κάθε της γης μεριά.
Τους δίδαξες πατρίδα μου, με τη σοφή σου λογική,
πως πλούτος δεν είναι το χρήμα, μα η σοφία κι η αρετή.
Αν και σε πίεσαν φρικτά, τιμή να απαρνηθείς την τόση,
αδίστακτα, τους πέταξες κατάμουτρα, ένα πελώριο ΟΧΙ.
Στις Πίνδου τις βουνοκορφές, στα άγρια φαράγγια
η ξιφολόγχη του τσολιά διέλυσε, του Ντούτσε τα φαλάγγια.
Οι Λύκοι της Τοσκάνης, οι Κένταυροι, και οι διαλεχτοί τους Λοχαγοί
απ’ στου τσολιά τη ξιφολόγχη κι από την ιαχή ΑΕΡΑ, έφευγαν σαν λαγοί.
Μα σ’ όλες τις μάχες, που ορμούσαν οι τσολιάδες μας και εφώναζαν ΑΕΡΑ
σκέπη , ασπίδα και προστάτιδα είχαν σε κάθε τους στιγμή την ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΗΤΕΡΑ!
Γιατί οι Φασίστες πρόσβαλαν θρασύτατα της Κοίμησής Της τη γιορτή,
που με ευλάβεια γιόρταζαν οι Έλληνες, στης Τήνου το νησί.
Χτύπησαν ύπουλα , χτύπησαν άνανδρα, με τόση αφροσύνη,
δασκαλεμένοι από τον θρασύ και άμυαλο, Μπενίτο Μουσολίνι.
Χτύπησαν το όμορφό μας καταδρομικό, την όμορφη την Έλλη
που έτρεχε στα γαλανά του Αιγαίου τα νερά και γλίστραγε σα χέλι.
Και σήμερα, όλοι εμείς πατρίδα μου, τούτη την γιορτινή ημέρα,
σε όσους από μας τρέχει στις φλέβες μας το Ελληνικό το αίμα
τιμούμε αυτούς, που έχυσαν στα Ηπειρώτικα βουνά το αθάνατό τους αίμα.
Πατρίδα μου στον κόσμο δίδαξες μόνο εσύ και πάλι,
πως οι ελεύθεροι άνθρωποι δε σκύβουν το κεφάλι!
Και ακόμη, ο ποιητής σου, δίδαξε σε όλη την οικουμένη,
που χαυνωμένη έμενε και ήταν τρομαγμένη,
πως,
« η μεγαλοσύνη στους λαούς δεν μετριέται με το στρέμμα
μα με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και με αίμα»!

Ευάγγελος Γ. Τσίμπανης