Με ΤΟ ΒΗΜΑ της 22ας Νοεμβρίου 2020 κυκλοφόρησε το ένθετο ΤΟ ΒΗΜΑ της Ζωσιμαίας Σχολής στο οποίο δημοσιεύεται μία συνέντευξη του Απόφοιτου της Προτύπου Ζωσιμαίας Σχολής, Ομότιμου Καθηγητή της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών και διακεκριμένου Γλύπτη, Θόδωρου Παπαγιάννη.
Η συνέντευξη δημοσιεύθηκε με τον τίτλο «Να ασχοληθείτε με την τέχνη, τη μουσική, την ποίηση, την λογοτεχνία. Διαβάστε!». Παραθέτουμε κατωτέρω ορισμένα αποσπάσματα της συνέντευξης, από τα οποία αναδεικνύεται το ότι οι απόφοιτοι της Ζωσιμαίας Σχολής τιμούν με σεβασμό την μακρά εκπαιδευτική παράδοση του σχολείου τους και θεωρούν ότι αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας της:
Είστε απόφοιτος της Ζωσιμαίας Σχολής και καθηγητής σας υπήρξε ο Παύλος Βρέλλης! Έχετε να μας διηγηθείτε κάποια στιγμιότυπα από την σχέση σας με τον Π. Βρέλλη;
«Ο Βρέλλης, όταν εγώ φοιτούσα στη Ζωσιμαία, έμεινε για έναν χρόνο μόνο στο σχολείο. Με ήξερε και τον ήξερα. Τα αδέρφια του ήταν επίσης δάσκαλοι και γνώριζαν ότι στο Ελληνικό υπάρχει ένα παιδί το οποίο σκαλίζει πέτρες! Οπότε, όταν ήρθα στη Ζωσιμαία, με υποδέχθηκε πάρα πολύ καλά και με βοήθησε. Ουσιαστικά με μύησε στα θέματα της τέχνης γιατί δεν γνωρίζαμε και πολλά πράγματα γύρω από αυτή. Μπορεί να κάναμε τέχνη αλλά χωρίς να το ξέρουμε».
Πώς ήταν το κλίμα του σχολείου στην εποχή σας; Βοηθούσε τους νέους να ακολουθήσουν τα όνειρο τους;
«Η Ζωσιμαία ήταν τότε ένα πάρα πολύ αυστηρό σχολείο. Είχαμε εξαιρετικούς καθηγητές, μα πάρα πολύ απαιτητικούς. Έπρεπε να πας διαβασμένος. Δεν υπήρχε περίπτωση να γλιτώσεις, θα σε σήκωναν ανά δύο μέρες να πεις το μάθημα και δεν υπήρχαν πολλά περιθώρια. Δηλαδή, όποιος δεν διάβαζε ή δεν ήταν επαρκώς διαβασμένος, έφευγε από τη σχολή, δεν τον σήκωνε το κλίμα. Ας πούμε, ήμασταν τριάντα άτομα από τη σχολή υποψήφιοι για το Πανεπιστήμιο, μπαίναμε και οι τριάντα. Γενικότερα ήταν ένα πρότυπο σχολείο με πάρα πολύ καλούς καθηγητές.»
“Το ζευγάρι”
Ιωάννινα, παραλίμνιος λεωφόρος
Οι γονείς σας δέχθηκαν την απόφαση σας να ασχοληθείτε με την τέχνη;
«Οι γονείς μου ήταν ιδιαίτερα υπερήφανοι που εγώ επέλεξα την τέχνη. Ο πατέρας μου ήταν αγράμματος, αλλά ήθελε τα παιδιά του να μάθουν γράμματα. Ήμασταν τέσσερα αδέρφια και τελειώσαμε όλοι το πανεπιστήμιο παρά το γεγονός ότι εκείνος ήταν αγράμματος. Στο πορτοφόλι του είχε φωτογραφίες από τα έργα μου και τα έδειχνε σε όλους με πολύ καμάρι».
Σε ποια ηλικία συνειδητοποιήσατε ότι η ΑΣΚΤ είναι αυτή που σας ταιριάζει; Ποιοι παράγοντες διαμόρφωσαν την απόφαση σας;
«Καθοριστικό ρόλο στην απόφαση μου αυτή έπαιξαν οι καθηγητές μου. Όταν ήρθα στη Ζωσιμαία Σχολή ξεκίνησα τα μαθήματα με τον Βρέλλη και στη συνέχεια με τον Παπαγεωργίου, ο οποίος μάλιστα μου μίλησε για τη Σχολή Καλών Τεχνών. Με αφορμή ένα ταξίδι μου, λοιπόν, στην Αθήνα με ενθάρρυνε να βρω έναν παλιό του συμφοιτητή, τον Δ. Φιλιππότη, ο οποίος ήταν καθηγητής τότε στη Σχολή Καλών Τεχνών, για να συζητήσουμε για το κατά πόσο θα μπορούσα να επισκεφθώ τη σχολή. Εγκρίθηκε το αίτημα μου και ουσιαστικά τότε γνώρισα ακριβώς πώς λειτουργούσε αυτή η σχολή. Ήταν δυνατόν – όπως και σήμερα – να δώσει κανείς εξετάσεις προτού τελειώσει το Λύκειο. Έτσι έκανα κι εγώ και κατόρθωσα να βγω πρώτος και μάλιστα χωρίς εξωσχολική βοήθεια στα μαθήματα. Οι καθηγητές μου έπαιξαν σημαντικό ρόλο σε όλη τη διαδικασία. Γι’ αυτό και τον δάσκαλο στο μουσείο μας τον έχουμε σε μεγάλη εκτίμηση αλλά και στα Γιάννενα, ο σεβασμός προς το πρόσωπο του γίνεται φανερός με τη δημιουργία του μνημείου του “Ανώνυμου Δασκάλου” μπροστά από τη Ζωσιμαία Παιδαγωγική Ακαδημία. Οι καθηγητές μου, λοιπόν, έπαιξαν σημαντικό ρόλο στο ταξίδι αυτό. Άλλωστε δεν είναι τυχαία η φράση “με όποιον δάσκαλο θα κάτσεις, τέτοια γράμματα θα μάθεις”.
Μνημείο του “Ανώνυμου Δασκάλου”
Ιωάννινα – Ζωσιμαία Παιδαγωγική Ακαδημία
Έχετε πει σε ομιλία σας «η τέχνη μπορεί να μη μας χορταίνει, μας κάνει όμως καλύτερους ανθρώπους». Θέλετε να το σχολιάσετε;
«Ναι, κοιτάξτε… Πάρα πολλοί είναι αυτοί που έχουν μιλήσει νια τον ευεργετικό ρόλο που παίζει η τέχνη, που μας κάνει καλύτερους ανθρώπους, μας κάνει πιο καλλιεργημένους και πιο ευαίσθητους. Το βλέπω αυτό στους ανθρώπους που ασχολούνται με την τέχνη. Το βλέπω στους μαθητές των μουσικών σχολείων που επισκέπτονται το μουσείο… Έχουν μια συμπεριφορά πιο κόσμια, είναι πιο προσηλωμένοι σε αυτά που λέω, τους βρίσκω πιο ευαίσθητους. Να ασχοληθείτε με την τέχνη, έστω σαν χόμπι, με τη μουσική, με την ποίηση, με τη λογοτεχνία… Διαβάστε! Αυτό θα σας κάνει σίγουρα καλύτερους ανθρώπους, πιο καλλιεργημένους, θα συμπεριφέρεστε καλύτερα. Όταν γίνεται καλύτερος ο άνθρωπος δείχνει σεβασμό προς τη φύση, το περιβάλλον, προς τη ζωή!». «Τα παιδιά πρέπει να μάθουν ιστορία»
Σημείωση: στην φωτογραφία της προμετωπίδας ο Θόδωρος Παπαγιάννης στα Προπύλαια του Πολυτεχνείου μαζί με «τα αποκαΐδια του Πολυτεχνείου…»
1 Comment
ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ!!!!