Η επιγραφή στην είσοδο της Ζωσιμαίας Σχολής. Μία μικρή ιστορία από τον Παναγιώτη Χρ. Τζούμα.

Η ΕΠΙΓΡΑΦΗ ΣΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΗΣ ΖΩΣΙΜΑΙΑΣ ΣΧΟΛΗΣ

Από τον Παναγιώτη Χρ. Τζούμα 

Το σχολικό έτος 1958 – 59 φοιτούσα στο Πρακτικό Τμήμα της εβδόμης τάξεως (Ζ) της Ζωσιμαίας Σχολής (η σημερινή 2° Λυκείου).

Εκείνη τη χρονιά είχε έρθει στη Σχολή ο αείμνηστος Παύλος Βρέλλης ως καθηγητής των Τεχνικών.

Ο Παύλος Βρέλλης δεν μου ήταν άγνωστος. Στα τέλη της δεκαετίας του Σαράντα, οι κατοικίες μας ήταν απέναντι στην αρχή της οδού Κομνηνών. Δάσκαλος απόφοιτος της ΖΠΑ τότε, ο Βρέλλης ήταν ήδη, πριν ακόμη από την φοίτησή του στη Σχολή Καλών Τεχνών, φθασμένος καλλιτέχνης. Θυμάμαι πολύ χαρακτηριστικά τα φρούτα που κατασκεύαζε από πηλό και τα τοποθετούσε ανάμεικτα με πραγματικά φρούτα σε μία ψάθινη φρουτιέρα. Άνοιγε ένα παράθυρο της ισόγειας κατοικίας του και μας καλούσε, μικρά παιδιά γειτονόπουλα εμείς που παίζαμε στον έρημο από αυτοκίνητα τότε δρόμο, να ανακαλύψουμε ποια ήταν τα αληθινά και ποια ήταν από πηλό. Τις περισσότερες φορές οι υποδείξεις μας ήταν λανθασμένες!!!

Σε λίγο ο Παύλος έφυγε για να σπουδάσει στη Σχολή Καλών Τεχνών και παράλληλα η οικογένειά μου μετακόμισε σε άλλη γειτονιά.

Ξανασυναντηθήκαμε με τον Βρέλλη το 1958. Καθηγητής αυτός και μαθητής εγώ στη Ζωσιμαία Σχολή.  Γρήγορα αναπτύχθηκε μεταξύ μας μία ιδιαίτερη σχέση που υποβοηθήθηκε όχι μόνο από την παλιά μας γνωριμία, αλλά και από μία ιδιαίτερη επίδοση που είχα στο μάθημα των Τεχνικών. Συνέπεια αυτής μου της επίδοσης ήταν να μου αναθέσει ο Παύλος Βρέλλης, με την σύμφωνη γνώμη του Γυμνασιάρχη Νικολάου Βολωνάση, την σχεδίαση της επιγραφής της Σχολής που θα ετοποθετείτο πάνω από την είσοδο του νεότευκτου τότε κτηρίου της Ζωσιμαίας Σχολής, τα εγκαίνια του οποίου είχαν γίνει μόλις ένα χρόνο πριν, στις 8 Νοεμβρίου 1957.

Οι μόνες υποδείξεις που μου έγιναν ήταν η θέση στην οποία θα ετοποθετείτο η επιγραφή, το είδος της καθώς και ο τύπος των γραμμάτων που θα χρησιμοποιούσα. Είχε δε αποφασισθεί πως στην τελική της μορφή θα κατασκευάζονταν ξύλινα γράμματα που θα στερεώνονταν στον σοβατισμένο τοίχο στις κατάλληλες αποστάσεις.

Αφού πραγματοποίησα τις ανάλογες μετρήσεις της θέσεως της επιγραφής, την σχεδίασα με κλίμακα 1:1Ο σε χαρτί μιλιμετρέ (Την σχεδίαση αυτή την διατηρώ στο προσωπικό μου αρχείο).  Το πρόπλασμα αυτό εγκρίθηκε από τον Παύλο Βρέλλη και στη συνέχεια μου ζητήθηκε να σχεδιάσω την επιγραφή σε φυσικό μέγεθος πάνω σε άσπρο χαρτί που τότε κυκλοφορούσε σε ρολό πλάτους ενός  μέτρου. (Ανάλογη μορφή είχε και το  μπλε χαρτί με το οποίο ντύναμε τα βιβλία και τα τετράδια για να τα προστατεύουμε από τις φθορές).

Αφού ολοκλήρωσα και την σχεδίαση αυτή, μία Δευτέρα πρωί περίπου στα τέλη του 1958 με δύο σκάλες τοποθετήσαμε το χαρτί με την επιγραφή στην θέση της σημερινής. Ο Γυμνασιάρχης, ο Βρέλλης και μερικοί άλλοι καθηγητές που παρευρέθηκαν ενέκριναν την όλη σχεδίαση και παρέδωσαν την χάρτινη σχεδίαση σε τεχνίτη ξυλουργό για τα περαιτέρω. Στο σημείο αυτό έληξε και η δική μου αποστολή, από την οποία απεκόμισα και ένα περίεργο αλλά σημαντικό όφελος.  Έναν πολύ καλό βαθμό στο μάθημα των Αρχαίων Ελληνικών! Πολύ χρήσιμος για μαθητές του Πρακτικού τμήματος που κατά τεκμήριο υστερούσαν στα θεωρητικά μαθήματα.

Πώς έγινε αυτό. Την ώρα που με τις σκάλες τοποθετούσαμε την επιγραφή στην θέση της η τάξη μου είχε το μάθημα των Αρχαίων με διδάσκοντα τον Σωτήρη Χουλιάρα, ο οποίος χωρίς να αντιληφθεί την απουσία μου, ανοίγοντας τον Κατάλογο εκφώνησε και το όνομά μου για εξέταση, που ομολογώ δεν ήμουν κατάλληλα προετοιμασμένος.  Έχοντας κατόπιν αυτού την πεποίθηση ότι θα επαναλάμβανε την εκφώνηση του ονόματός μου και στο επόμενο μάθημα (όπερ και εγένετο) είχα προετοιμασθεί σημαντικά με αποτέλεσμα να … εισπράξω έναν πολύ καλό βαθμό χρήσιμο για όλη την υπόλοιπη χρονιά !!!

Φωτογραφία του προπλάσματος το οποίο διατηρώ και σήμερα στο αρχείο μου.
(Σε κλίμακα 1:10 από την πραγματική επιγραφή)

Φωτογραφία της εισόδου της Ζωσιμαίας Σχολής στην οποία έχω προσαρμόσει καταλλήλως το πρόπλασμα για επιβεβαίωση της ομοιότητας.