Αναδρομική έκθεση του Θέμου Μάϊπα “29 Μαΐου 2006”

Διοργανώθηκε από :
ΕΦΟΡΟΕΠΙΤΡΟΠΕΙΑ ΑΓΑΘΟΕΡΓΩΝ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΩΝ
ΙΔΡΥΜΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΤΣΑΡΗ
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΖΩΣΙΜΑΙΑΣ ΣΧΟΛΗΣ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΙΕΡΟΔΙΔΑΣΚΑΛΕΙΟΥ ΒΕΛΛΑΣ

Πραγματοποιήθηκε στην :
ΖΩΣΙΜΑΙΑ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ ΑΚΑΔΗΜΙΑ
ΑΙΘΟΥΣΑ “ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ”
από 29 Μαΐου 2006 έως 18 Ιουνίου 2006

Λόγος που εκφωνήθηκε στα εγκαίνια της αναδρομικής έκθεσης του Θέμου Μάϊπα από τον Φίλιππα Φίλιο.

Για τον ζωγράφο και τον άνθρωπο, Θέμο Μάϊπα

Μια από τις δυναμικότερες παρουσίες στο σύγχρονο Ελληνικό Εικαστικό χώρο, είναι και ο γνωστός Γιαννιώτης ζωγράφος Θέμος Μάϊπας.
Έτσι είναι φυσικό το Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Ιωαννιτών να οργανώσει στα πλαίσια των «ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΩΝ 93» την αναδρομική εκείνη έκθεση του καλλιτέχνη μας.
Ο ζωγράφος Θέμος Μάϊπας, ήταν πάντα μια ζωντανή και ευαίσθητη παρουσία στα εικαστικά μας πράγματα. Η τέχνη του, γνωστή στον Ελληνικό και Διεθνή χώρο, τιμά την όμορφη πόλη μας.
Η φετινή έκθεση είναι ακόμα μια απόδειξη της αγάπης του Θέμου Μάϊπα για αυτή την πόλη.
«Κοιτάζω τα έργα του και ψάχνω να βρω το χαρακτηριστικό του. Τι είναι αυτό που τους δίνει τη σφραγίδα της προσωπικότητα του. Και βλέπω ότι δεν είναι καθόλου τα κοκόρια, όπως θα μπορούσε με πολύ ευκολία να πει κανείς, αυτό το επαναλαμβανόμενο μοτίβο του. Είναι η σύγκρουση, η μανία του να συνθέτει, να φέρνει στο φως αλληλοσυγκρουόμενα συναισθήματα, αλληλοσυγκρουόμενους όγκους και μορφές.
Και πάντα τα κοκόρια του, το μοναδικό σύμβολο που μεταχειρίστηκε εξ΄ αρχής, αν θέλουμε να τα βαφτίσουμε σύμβολο και αυτό. Μέσα από αυτά θα βγάλει τις ανθρωπινότερες σχέσεις. Θα βγάλει την μητρότητα, την φιλία, την πονηριά, την προδοσία, τους συνωμότες, τον Έρωτα…
Δεν είναι αδυναμία του που δεν εγκαταλείπει ποτέ. Είναι η έμμονη ιδέα του. Και δεν υπάρχει πιστεύω δημιουργός χωρίς έμμονες ιδέες. Φτάνει να μην μένει εκεί. Φτάνει τις έμμονες ιδέες μας να τις μεταχειριζόμαστε δημιουργικά, να τις ενσωματώνουμε, ανάλογα, στις ποικιλίες που μας δίνει η ίδια η ζωή».

Γιατί χρησιμοποιώ αυτά τα αποσπάσματα :

* Γιατί ποτέ δεν φανταζόμουν ότι 13 χρόνια μετά θα ήμουν ομιλητής σε μια τέτοια εκδήλωση χωρίς τον Θέμο.
* Γιατί ότι έγραψε τότε ο Κ. Μουρσελάς, είναι κείμενο με διαχρονική αξία που πρέπει να επανέλθει στη μνήμη μας.
* Έναν χρόνο πριν φύγει για το μακρύ ταξίδι, μίλησα για ώρες μαζί του στο γκρεμισμένο πλέον ΞΕΝΙΑ. Κρατάω όσο με βοηθάει η μνήμη μου, το μεγάλο παιδί, το ατίθασο, τον αμφισβητία, τον ονειροπόλο δημιουργό που εκεί που συνομιλούσες χανόταν το βλέμμα του, ονειρευόταν ανθρώπινα συναισθήματα, φιγούρες μονοκονδυλιά, χτένιζε με τα δάχτυλα το μούσι του και πίστευε στους Νεότερους Ηπειρώτες καλλιτέχνες που μπορεί να μην είχαν ακόμη τότε την αναγνώριση του, παρά το γεγονός ότι δεν απείχαν ηλικιακά πολύ.

Σημασία έχει, ότι το έργο του υπάρχει, υπάρχει ο καλλιτέχνης μέσα από αυτά, δεν τύλιξε η λήθη τις αποτυπωμένες στον καμβά αγωνίες του. Η τέχνη του, άρα το πνεύμα του πλανάτε απόψε σε αυτή την ωραία αίθουσα, στο γραφείο μου ο «κόκορας» μου μιλάει κάθε μέρα, η Ήπειρος με τα θυμάρια της, τα έλατα της και τα νερά της γέννησε από την φτώχεια της και διάσημους δημιουργούς.
Ο Θέμος Μάϊπας, μονοκονδυλιές, κοκόρια, συγκρούσεις συναισθημάτων, έρωτας- θάνατος μα πάντα δημιουργία …

Σας ευχαριστώ

Φίλιππας Φίλιος
Πρόεδρος του Συλλόγου των Αποφοίτων
της Ζωσιμαίας Σχολής Ιωαννίνων

29 Μαΐου 2006